Heb geen zorgen, ik zorg wel dat ik geniet!

Hee lieve allemaal! Inmiddels is het alweer twee weken geleden dat ik een nieuwe blog online heb gezet, hoog tijd dus voor een nieuw verhaal! De tijd vliegt hier voorbij. Vrijdag 1 oktober was het namelijk alweer vijf weken geleden dat ik met mijn koffer op Schiphol stond. Soms lijkt het alsof ik hier nog maar net zit maar soms ook of ik hier al maanden ben! Het huis waar we verblijven voelt echt als thuis en samen met alle meiden hier maken we er wat leuks van! Avondjes met z’n allen eten, spelletjes doen, feestjes, braaien, we zitten zelfs gezamenlijk aan de studie. Want ja, er wordt hier ook gewerkt. Annelijne en ik zijn nu drie weken bezig op de Bongani Primary School en dat bevalt goed! Als we de kinderen uit de klas komen halen om mee te gaan naar ons eigen lokaal, komen ze al enthousiast op ons afgerend. Tijdens het klasje wordt er veel gelachen, vooral stoelendans vinden ze helemaal geweldig! Het ritme wat deze kinderen hebben is om jaloers op te worden! Als ze de muziek horen beginnen ze gelijk met hun kleine heupjes te draaien en in hun handen te klappen. Als ze af zijn moeten ze aan de kant gaan zitten maar dat vinden ze helemaal niet erg. Er zit namelijk ook altijd één van ons aan de kant en dat is natuurlijk een mooie gelegenheid om eens even uitgebreid te knuffelen en wat aandacht te krijgen. In ruil daarvoor krijg je een prachtige glimlach! Hoe simpel kan geluk zijn… Van de gezichten van de kinderen is zoveel af te lezen. Vooral hun ogen spreken boekdelen. Ze lachen veel maar het verdriet wat achter deze glimlach schuil gaat is schrijnend. Zo zat ik woensdag in de klas bij een van de docenten toen er een jongen straf kreeg. Hij moest eerst bij de deur gaan staan, kroop als een bang vogeltje helemaal achter de deur en maakte zich zo klein mogelijk. Daarna werd hij door de docent meegenomen naar buiten. Toen hij terug in de klas kwam kreeg ik bijna tranen in mijn ogen. Het verdriet en de angst was in zijn ogen te lezen en zijn mooie glimlach was nergens meer te bekennen. Ik heb later aan de docent gevraagd wat er gebeurd is. Ze vertelde dat ze hem had mee genomen naar het hoofd van de school omdat hij straf verdient had. Wat er daar gebeurd is weet ik niet en wil ik denk ik ook niet weten. Op deze momenten worden de verschillen tussen Nederland & Zuid-Afrika weer eens goed duidelijk.

Woensdagmiddag hebben we bij een van de docenten in de klas geassisteerd bij een rekentoets. Wauw! Zonder persoonlijke aandacht kunnen/doen ze helemaal niets. Er zijn kinderen die in anderhalf uur tijd helemaal niets op papier hebben gezet. Met veel individuele aandacht had ik twee kinderen in mijn groepje die het redelijk goed deden. Echter de dagen van de week/maanden van het jaar opzeggen was toch wel erg moeilijk. Een vraag was bijvoorbeeld: welke dag komt er vòòr woensdag. Dan dreunen we braaf samen: maandag, dinsdag, woensdag, etc. Maar als je dan vraagt welke dag er voor woensdag komt zeggen ze vrijdag! Niet? Oh dan zaterdag! Ook niet?! Maandag dan! Gelukkig waren er ook vragen waar ze het antwoord wel op wisten. Zoals jullie lezen komt mijn studie onderwijsassistente hier nog goed van pas! Ik vind het dan ook erg leuk om zo met de kinderen te werken en een poging te doen ze iets te leren/bij te brengen.

Door de weeks ligt iedereen vaak op tijd in bed. De projecten beginnen al vroeg in de ochtend en dan is het fijn als je goed uitgerust bent! Zelf vind ik het ook lekker om op tijd naar de kamer te gaan en daar nog even film te kijken, te lezen of gezellig te whatsappen! Maar er zijn natuurlijk uitzonderingen! Dinsdagavond 22 oktober was het weer tijd voor een ouderwets avondje voetbal! Niet in de Arena of thuis voor de buis maar hangend op de bank in Zuid-Afrika. Of nouja hangend…. Degene die wel eens voetbal met mij hebben gekeken weten dat ik natuurlijk niet rustig kan zitten kijken. Bij elke mogelijke kans of bijna doelpunt spring ik op en bij een tegendoelpunt probeer ik het zo netjes mogelijk te houden. En dat alles gekleed in mijn Ajax vest natuurlijk! De wedstrijden uit de eredivisie kan ik hier jammer genoeg niet zien maar gelukkig wordt ik perfect op de hoogte gehouden door lieve vrienden! Zo hoef ik niets te missen en daar ben ik stiekem heel erg blij om! Ik mag dan in een prachtig land met leuke mensen, zon en lieve kindjes zitten, voetbal mis ik toch wel. Net zoals de avondjes met vrienden, mijn lieve mama & broer, drankjes in de stad, kletsen met vriendinnen, kaas en pumps! Ik voel mij hier soms namelijk vrij mannelijk. Ik ben een van de weinige meiden hier die niet bang is voor spinnen, rupsen en andere insecten, waardoor ik dus regelmatig geroepen wordt om een spin of iets anders kruipends weg te halen. Helaas hadden we een aantal dagen last van een rupsenplaag waardoor wij heel veel rupsen in de slaapkamer hadden, ik ben dus erg druk geweest. ;) Van een van de meiden hier heb ik een klamboe gekregen. Zij had zelf een nieuwe gekocht en wilde deze niet meer, lucky me! Ondanks dat ik niet bang ben voor insecten vind ik het toch wel erg prettig om onder een klamboe te slapen. De rupsen vallen namelijk uit het dak en een rups in mijn bed hoeft van mij dan ook weer niet perse. Behalve het weg halen van insecten hoort ook het vervangen van lekke banden tot mijn vaste werkzaamheden hier. Vrijdag was het namelijk weer zover, lekke band nummer drie was een feit! Alleen rechtsvoor nog en dan hebben we ze alle vier gehad! Dit keer heb ik eindelijk, helemaal alleen de hele band verwisseld! Ow yeay! Waar ik vorige keren nog hulp had van sterke mannen, is het mij dit keer zelf gelukt! Een geruststellende gedachte, mocht er geen werk voor mij zijn als pedagoog, dan kan ik altijd nog aan het werk als banden verwissellaar. Maar goed dit alles is natuurlijk niet heel vrouwelijk en dus zijn er ook avondjes dat ik lekker ontspan met een masker op! (Als dat niet vrouwelijk is weet ik het ook niet meer). Afgelopen week zelfs twee keer. Eerst met een aantal meiden van de kamer en later in de week nog een keer met de gehele groep.

Afgelopen vrijdag hadden we weer een feestje, en daar zijn wij goed in! Braai aan, muziek, drankje, marshmallows, al met al weer een hele leuke avond! Zaterdag uitbrakken en een poging tot studeren. Helaas ging dat niet helemaal lukken, het schrijven een deze blog en werken aan mijn bruine kleurtje waren toch aantrekkelijker! De afgelopen dagen koelt het erg af ’s avonds en ook overdag is de zon niet altijd aanwezig. Het is zelfs al een paar avonden echt slecht weer geweest en ja ook de eerste regendruppels zijn gevallen. Maar jullie zijn natuurlijk baas boven baas met jullie herfststorm! ’S Avonds kan het hier ook behoorlijk onweren of eigenlijk is het vooral bliksem wat je ziet! De gehele lucht licht op wat mooie plaatjes oplevert. Gezamenlijk staan we naast elkaar om die ene perfecte foto te maken. Het merendeel van de foto’s is zwart maar uiteindelijk zat de perfecte foto er tussen! Ook als het niet bliksemt staan we vaak buiten foto’s te maken van de lucht. Die is hier onbeschrijfelijk mooi! Blauw, rood, roze, oranje, echt alle kleuren komen voorbij!

Gister heb ik voor het eerst in een bakkie gezeten! Whiehoeee! Samen met een aantal andere meiden mochten we mee op safari door de achtertuin! Heel gaaf om achterin zo’n bakkie te zitten en uitzicht te hebben over de tuin en alle dieren! Helaas geen zebra’s gezien, daar hoop ik toch elke keer op als we door de tuin lopen/rijden.

Het zal jullie niet verbazen maar ik geniet hier nog steeds. Nog even en ik zit al op de helft van mijn tijd hier! Time fly’s when you’re having fun!!

Liefsx Esmee