Daar was ik weer!

Daar was ik weer! Ik heb alweer veel te lang niets van mij laten horen maar ik heb zoveel beleefd de afgelopen weken dat ik geen eens tijd had om te schrijven! Ik heb jullie weer veel te vertellen! Ga er dus lekker voor zitten, neem de tijd en bereid jullie voor. ;)

Het project gaat super goed! Het wordt met de dag leuker en de kinderen beginnen de dag structuur steeds beter te kennen! De spelletjes en opdrachten die we doen vinden ze fantastisch! Ze vragen soms uit zich zelf of we weer stoelendans of de rekenbus kunnen doen, of anders misschien tekenen?! Het is fijn om te zien/merken dat de kinderen het zo leuk vinden in het klasje! Als we ze uit de klas komen halen beginnen ze allemaal te zwaaien en te roepen. Soms voel ik me wel bezwaart, de hele klas op stelten omdat wij binnen komen lopen maar oh wat is het een leuk onthaal. Knuffels, plakkerige handjes, kusjes met snot en/of etensresten en prachtige glimlachen. Ja ik geniet oprecht van het werken met deze kinderen!

Afgelopen weken zijn we ook op huisbezoek geweest. In het township staan twee verschillende soorten huizen. Je hebt huizen van steen maar ook huizen (shanti’s genaamd) die bestaan uit aluminium golfplaten. Tijdens ons eerste huisbezoek hebben we alleen kinderen bezocht die in stenen huizen wonen. Al ziet de buitenkant er niet altijd even mooi uit, van binnen doen de mensen er alles aan om het er gezellig uit te laten zien. Er staan fotolijstjes, liggen kleedjes op de grond, iets wat je van de buitenkant niet altijd zal verwachten. De twee keer dat we op huisbezoek gingen, gingen we naar een jongen die in een shanti woont. Dit golfplaten huis was misschien vier bij vier en zelfs dat is nog groot ingeschat denk ik. Op een stuk grond bestaande uit zand, stenen en viezigheid zijn letterlijk een aantal golfplaten tegen elkaar aan gezet. In de shanti ligt dus ook geen vloer maar gewoon zand en stenen. Het jongentje, ik noem hem even Ruben, woont daar samen met zijn vader, moeder, zus, broertje en tante. Achter de shanti lag een hele berg met, niet al te fris ruikende en uitziende, kleding. Wij hebben ons voorgesteld aan de familie en gevraagd of we even binnen mochten kijken. Wat we daar aantroffen was verschrikkelijk. In de hoek van de shanti stond een bed waar je, als je heel goed keek, een kindje op zag liggen. Het was pikkedonker in de shanti dus je zag bijna niets. Dit kindje was helemaal uitgemergeld en zat onder de vliegen. Zijn mond, zijn ogen echt werkelijk zijn hele lijf zat onder. Hij bewoog nauwelijks en leek meer dood dan levend. Zijn ogen waren ‘’leeg’’ en het was onmogelijk om contact met hem te krijgen. Ruben kwam binnen en vertelde dat dat zijn broertje was en dat hij voor hem zorgde. Op de vraag of het zwaar was om voor hem te zorgen antwoorde hij van niet, hij zorgde gewoon voor hem. Voor de beeldvorming, Ruben is pas zeven jaar. Later hoorde we van de docent dat het broertje van Ruben lichamelijk en geestelijk zwaar beperkt is. Ja, dit huisbezoek is er een die ik niet snel zal vergeten.

Natuurlijk gebeuren er ook leuke dingen! Het weekend van 8 t/m 10 november ben ik samen met vier andere meiden een weekend naar Bloemfontein geweest! Bloemfontein is een stad op drie uur rijden van Douglas. We hadden daar een bed & breakfast geboekt en heel wat dingen op ons lijstje staan om daar te gaan doen. Na een gezellige autorit kwamen we rond 17.00u aan bij ons verblijf voor de komende dagen. Het zag er allemaal heel schattig uit met leuke kussentjes, tierelantijntjes en heerlijke bedden. Ja hoor, hier kunnen wij het het weekend wel uithouden! Nadat we onze spullen uitgepakt hadden zijn we naar een shopping mall gegaan. Daar hebben we natuurlijk even gewinkeld maar ook heerlijk gegeten. We aten spareribs en ja heerlijk asociaal met onze handen! Jammmieee! De bediening kwam na een tijdje aangelopen met extra doekjes met de mededeling: ik zie hoe jullie eten en je spareribs vast houden dus deze zullen jullie wel nodig hebben. Oepsiee… Het smaakte er in ieder geval niet minder om en we hebben onwijs gelachen! Als toetje langs de frozen yoghurt welke je van ijs tot aan toppings helemaal zelf mocht maken! Toen waren de buikjes echt wel vol en was het tijd om naar ons huisje te gaan! Na de volgende dag te hebben ontbeten met een Engels ontbijt zijn we naar de boerenmarkt gegaan. Nee niet met kaas en koeien maar met echte Zuid-Afrikaanse spullen en etenswaren. Heerlijk die geur van gebraden vlees zo vroeg in de ochtend… Om 11.00u was het tijd voor het hoogtepunt van de dag! De cheetah experience!! Er zaten verschillende soorten cheeta’s maar ook leeuwen en wolven. En het leukste van alles was dat je met de cheeta’s op de foto kon én ze kon aaien! Dierenvriend als ik ben kon ik dit natuurlijk niet voorbij laten gaan. ;) Ik vond het best spannend maar het was ontzettend gaaf om te doen! De eerste keer dat wij langs het leeuwenverblijf liepen waren ze helaas niet te zien. Ja heeeeeel in de verte lagen ze (zo vertelde de gids) onder een boom. Ik zei voor de vorm: oh ja mooi zeg, maar ik zag helemaal niets. Na vele foto’s met de cheetah’s verder liepen we terug naar het begin om nog een laatste groepsfoto te maken. En als kers op de taart zaten daar twee leeuwen op een verhoging! Jaaaa nu zag ik ze echt en wat waren ze groot! Super mooi om te zien! De rest van de dag hebben we doorgebracht in de shopping mall. Via een medewerker daar hadden we de naam van een echt Afrikaans restaurant gekregen waar we konden gaan eten die avond. Nou Afrikaans dat was het.. Er stond onder andere skaapkop en skilpad op de menukaart maar wij hebben het gehouden bij een lekkere steak. De sfeer was geweldig, rugby op de achtergrond en fanatieke fans aan de tafels naast ons. Zaten wij dan als vijf Hollandse meiden. Ja ook deze avond was er een om niet snel te vergeten! De laatste dag van ons weekendje weg begon met een plons in het zwembad! Daarna snel spullen pakken en op naar Neval Hill! In dit park lopen verschillende soorten dieren rond en staat, jawel, het standbeeld van meneer Mandela! Met de auto konden we door het park heen rijden terwijl er giraffen, zebra’s, buffels en struisvogels liepen! Jaaa jullie lezen het goed ik heb dus eindelijk zebra’s gezien! Na vele rondjes te hebben gereden was het tijd om meneer Mandela op te zoeken! Daar, samen met hem, nog een heuse fotoshoot gedaan en hem als bedankje even de hand geschud. ;) Als afsluiting een lekkere lunch met een nog lekkerder toetje, namelijk brownies en cheescake! Ja wij meiden kunnen eten hoor! Helaas was het toen echt tijd om naar huis te gaan. Over lange uitgestrekte wegen rijden we de zonsondergang te gemoed en laten we Bloemfontein achter ons. Links en rechts van ons zijn velden met zand en af en toe een verdwaalde struisvogel of boom ertussen. Terwijl voor ons de zon steeds verder daalt komen achter ons de eerste sterren al tevoorschijn. Het wordt langzaam aan donker en we naderen ons huis weer. Het weekend Bloemfontein zit erop, ik heb genoten en ben weer helemaal opgeladen voor de laatste weken project!

Dit was een mooi einde geweest van mijn blog maar jullie begrijpen dat ik nog veel meer verhalen heb die ik met jullie wil delen dus ik ga nog even door! Houden jullie het nog vol? Anders is een pauze geen probleem hoor, als jullie maar wel weer terug komen om verder te lezen. ;)

Vrijdag & zaterdag stond in het teken van sporten! Eerst op z’n Nederlands en daarna op z’n Afrikaans. Vrijdag was er door medestudenten namelijk een sportdag georganiseerd voor de kinderen van hun school. Ieder van de studenten kreeg een groepje toegewezen en moest daarmee verschillende spellen doen. Gelukkig was het bewolkt dus heerlijk sportweer! De kinderen en ook ik hebben genoten! We hebben flessenvoetbal gedaan, estafette, voetbal en nog wat andere spellen. Voor ieder spel was een kwartier de tijd, wat keurig in de gaten gehouden werd. Ging de bel dan werd er van spel gewisseld. Met voetbal wonnen we 4-0 en het was alsof we wereldkampioen waren geworden! Er werd gejuicht, high-fives uitgedeeld, iedereen viel elkaar in de armen, er werden nog net geen shirtjes uitgetrokken. Na het sporten werd er gezamenlijk een broodje gegeten en daarna was het klaar. Bij onze Zuid-Afrikaanse sportdag ging het echter totaal niet om de tijd. Om 07.30 werden wij verwacht dus, Hollands als wij zijn, waren wij er keurig vijf minuten voor tijd. Om 08.00uur zou het hardlopen namelijk beginnen want anders zou het te warm zijn voor de kinderen om te rennen. Echter begon de dag met belangrijkere dingen namelijk eten, muziek en dansen. Om 08.00uur werd er helemaal niet hardgelopen maar werden er worstjes op de braai gelegd, ging de muziek hard aan en begon iedereen te dansen. En als ik zeg iedereen dan bedoel ik ook echt iedereen. Van baby’s tot oma’s van dik tot dun van zwart tot blank. Of wacht… Nee dat is niet waar.. Wij blanken hebben niet gedanst. Het is namelijk niet normaal hoe goed deze mensen kunnen dansen! Daar kun je alleen maar met verbazing naar staan kijken en vooral zelf niet proberen om het na te gaan doen. Natuurlijk wel veel filmpjes maken want oefening baart tenslotte kunst. Maar wel oefenen achter gesloten deuren dan. Ik denk oprecht dat wij uitgelachen zouden worden als wij met onze Hollandse, stijven heupen daar zouden gaan dansen. Ik denk ook dat het ons met alle liefde geleerd zou worden maar toch…. Na vele dansjes en worstjes later werd er dan toch hardgelopen. Toen wij om 13.00u weg gingen werd er nog volop gerent, gedanst en gegeten. Of er structuur in de dag zat? Geen idee. Wat het doel van deze dag was? Geen idee. Of het een leuke dag was? JA ZEKER!

Na de sportdag van vrijdag heb ik een bezoekje gebracht aan de dokter. Geen zorgen, ik heb niets ernstig maar sinds een aantal weken had ik kleine bultjes op mijn voet. Deze zijn een beetje een eigen leven gaan lijden en zagen er niet meer zo fijn uit. Dus voor de zekerheid maar even langs de dokter dan. Daar werd een heus dossier aangemaakt met mijn naam erop! Ik moest een formulier met algemene vragen invullen en deze werd er keurig ingeplakt. Na drie kwartier wachten mocht ik naar binnen. Ik heb verteld wat er aan de hand was waarna de dokter even heeft gekeken en aan de bultjes heeft gezeten. Daarna desinfecteerde hij (want hygiëne gaat voor alles) zijn handen met ambi pure kamerspray. Echt? Ja echt… Ach ruiken zijn handen in ieder geval weer naar bloemetjes! Conclusie was dat de bultjes insectenbeten zijn en met een receptje voor een zalfje werd ik naar de apotheek gestuurd. Gelukkig gaat het al beter en begint het er weer normaal uit te zien! Weer een hele ervaring rijker in ieder geval. Mijn dossier is keurig opgeborgen in de archiefkast! Toch leuk, een persoonlijk dossier hebben bij de dokter in Zuid-Afrika!

Wat er zaterdag na de sportdag gebeurde was ook een hele ervaring. We kregen een sms met de vraag hoe laat wij thuis waren want er was een mogelijkheid om neushoorns te zien aan de andere kant van het dorp. Uhmm nou dan zijn wij in ieder geval zo laat thuis dat wij mee kunnen om ze te zien natuurlijk! Dus hup in de auto, thuis snel omkleden en weer gaan! Op naar de neushoorns!!! Samen met oud medewerkers van onze lodge zijn we naar een andere lodge gegaan waar rond de zeventig neushoorns zitten. We zaten nog maar net op het bakkie toen we ze al zagen! Wauw, wat zijn deze dieren groot zeg!! Ik heb met verbazing zitten kijken, dat lijf, die hoorns, die stank. Niet normaal. Zoals jullie weten is een neushoorn een van de dieren van de big five. Maar niet alleen de neushoorn, ook de buffel is er daar een van. En laten die er nou net ook nog zitten! Op één dag dus twee dieren van big-five af kunnen strepen! Alleen de olifant nog en dan heb ik gewoon de gehele big-five gezien! Het luipaard en de leeuw hebben we namelijk bij de cheetah experience al gezien. Ik zeg: kom maar op met die olifant!

De dagen hier lijken steeds korter te duren. Ik wil zoveel doen op een dag maar kom er gewoon niet aan toe! Eén van de dingen waar tijd voor maak is het kijken van expeditie robinson! Via de ouders van een van de meiden hier hebben we een aantal afleveringen gekregen dus die moeten natuurlijk wel gekeken worden! Zo blijf ik toch nog een beetje op de hoogte! Helaas heb ik zaterdag de laatste aflevering gekeken dus nu zal ik moeten wachten tot ik thuis ben… En het is zo spannend! Via via heb ik al gehoord dat het alleen nog maar spannender wordt dus dat beloofd wat!

Het hardlopen gaat helaas niet meer zo goed als eerst. Het wordt hier steeds warmer en als wij vroeg eten (17.30u) is het daar voor nog te warm om te gaan lopen. Gelijk na het eten vind mijn maag niet zo fijn en wordt het ook al snel donker. In de weken dat wij laat eten (19.00u) probeer ik dus zoveel mogelijk te lopen! Maar helaas, ik zal dus zeker niet als Lornah Kiplagat terug komen, misschien kom ik qua kleur in de buurt maar qua conditie zeker niet.

Zoals jullie kunnen lezen heb ik weer onwijs veel meegemaakt de afgelopen weken. Nog steeds heb ik het naar mijn zin, vermaak ik mij hier en ben ik gelukkig! Ik besef mij steeds weer wat een voorrecht het is dat ik hier mag zijn en dit allemaal mag doen/meemaken. Het is echt waar: travel is the only thing you buy that makes you richer.

Bedankt voor het lezen en al jullie lieve reacties steeds! Dat doet mij goed! Maandag 18 november is week acht al ingegaan dus het duurt niet heel lang meer voordat ik jullie allemaal weer zie!!

Oja ik kan natuurlijk geen blog schrijven zonder te benoemen dat wij alweer een lekke band hebben gehad! De teller staat nu op vijf in acht weken.. Ik zeg: dat kan beter. ;)


Veel liefsx en een dikke kus