Dag stad, hallo eilanden!

Hallo daar!

Ik was eigenlijk van plan om pas aan het eind van de maand een reisverslag online te zetten maar wegens onvoorziene omstandigheden heb ik plots heel veel tijd over om wat te schrijven. Vandaar dus nu al een update over mijn eerste dagen op reis.

Op woensdag acht oktober was het dan zover. Eindelijk ging mijn grote reis beginnen. Alles wat ik mee wilde nemen paste in mijn backpack dus dat was fijn! Hoewel ik nu al spijt heb dat ik 'zoveel' mee heb. Man wat is die tas zwaar en vol. Het is elke keer weer een gepuzzel om alles er weer in te krijgen. Maar tot nu toe lukt het me steeds weer dus ik heb nog niks weg hoeven gooien.

De vluchten verliepen prima. Tijdens mijn eerste vlucht, ik had een tussenstop op Dubai, had ik een plekje bij de nooduitgang. Heerlijk met de beentjes gestrekt gezeten dus. Om 03.00 zou het vliegtuig vanaf Dubai naar Bangkok vertrekken. Keurig op tijd zat iedereen op zijn plek alleen was er een probleem met de laadruimte waardoor we twee uur later pas weg gingen. Ik heb er vrij weinig van mee gekregen want toen er voor de tweede keer omgeroepen werd dat het minstens nog een half uur zou duren voor we konden vertrekken ben ik gaan slapen. Doordat ik zoveel geslapen had heb ik ook totaal geen last gehad van een jetlag dus dat was fijn!

Wegens de opgelopen vertraging was ik natuurlijk veel te laat op het vliegveld. Ik zou worden opgehaald door iemand van het hostel en ik was even bang dat hij misschien al weg was maar dat was gelukkig niet het geval. Hij heeft me naar het hostel gebracht en daar aangekomen stond Annelijne al op mij te wachten. De eerste avond zijn we naar de state tower geweest. Een gebouw met, als we Wikipedia mogen geloven, maar liefst 68 verdiepingen en wel 247 meter hoog. Op de skybar hebben we een cocktail gedronken terwijl we werkelijk fantastisch uitzicht hadden over heel Bangkok. Om er nog maar even een weetje in te gooien, hier is ook een van de Hangover 2 opgenomen. De dag erna hebben we de toerist uitgehangen. Camera's om de nek, afritsbroek aan en gaan. ;) We hebben verschillende tempels bezocht. De eerste, en tevens ook de mooiste, was het grand palace. 218.000 vierkante meter aan kunst & kitsch. We hadden er even geen rekening mee gehouden dat je met korte broek & hemdjes natuurlijk niet de tempels mag bezoeken dus daar aangekomen kregen we eerst een prachtige rok & blouse om aan te trekken. Na afloop mochten we de kleding, bezweet en al, weer op een rekje hangen zodat de volgende bezoeker ze aan kon trekken. Arme mensen die na ons kwamen...

Na drie dagen Bangkok zijn we met de bus naar Koh samui gegaan. Een medewerker, of -werkster dat is natuurlijk altijd een verrassing hier, van het hostel vertelde ons dat de reis in totaal veertien uur zou duren en dat we ook een stukje met de boot moesten. Wij hadden gedacht misschien een uurtje met de boot te moeten. En dan dus dertien uur in een bus. Maar nee. Na negen uur stopte plots de bus en moesten we er allemaal uit. Wij hadden werkelijk geen idee wat er aan de hand was en dachten dat de bus misschien op meerdere plaatsen zou stoppen ofzo. Maar nee, vanaf hier gingen we verder met de boot. Na twee uur gewacht te hebben, op een plek met schitterend uitzicht en toen de zon inmiddels op begon te komen, konden we van wal. De dagen op Koh samui hebben we doorgebracht op het strand en met een tour over het eiland. Onderdeel van de tour was onder andere de Namuang waterfall. Je kon er voor kiezen om lopend of op de rug van een olifant naar de waterval te gaan. Wij hebben er voor gekozen om te gaan lopen. Als je wilde kon je zelfs helemaal naar boven lopen, waar het begin van de waterval was. Dit heb ik dan ook gedaan. Het was best een hele klim maar het was het waard. Eenmaal boven aan de waterval had je een prachtig uitzicht. Hoogtepuntje van de trip was het voeren van twee olifanten! Je kon bij de waterval bananen kopen om de olifanten mee te voeren en die kans wilde ik natuurlijk niet aan me voorbij laten gaan. Wat een mooie ervaring was dat! De laatste stop was bij de Big Buddha. Een gouden Buddha beeld van meer dan twaalf meter hoog. Aangezien we inmiddels wisten dat hemdjes en korte broeken niet toegestaan zijn had ik keurig twee sjaals mee genomen. Eentje om als rok te gebruiken en eentje om over mijn schouders te doen. Annelijne had al een lange rok aan maar niets mee om over haar schouders te doen. Bij de ingang van de Big Buddha vroegen we om bedekkende kleding maar dat was er niet meer. Van de meneer die daar stond mocht Annelijne dan ook zo naar binnen. Niet alleen Annelijne mocht met ontblote schouders naar binnen, ook twee andere bezoekers mochten met korte broek én in een hemdje de Big Buddha bezichtigen. Ik had het best warm met de sjaal over mij heen en als iedereen zo naar binnen mocht, dan kon ik mijn sjaal ook wel af doen leek mij. Maar daar dacht de monnik anders over. Op het moment dat ik de sjaal van mijn schouders haalde begon de monnik te schreeuwen. Ik moest mij respectvol kleden en wel héél snel. Een boze monnik wil je natuurlijk niet dus hup de sjaal maar weer om de schouwers dan. Annelijne & de twee andere bezoekers vertelde aan de monnik dat de meneer bij de ingang gezegd had dat ze zo naar binnen mochten. Waarop de monnik antwoordde dat hij de baas was en dat we dus naar hem moesten luisteren. Het was oké als ze zo naar binnen gingen maar ik moest toch echt een sjaal om mijn schouders doen. Waarom hun nou wel zo naar binnen mochten en ik niet, géén idee. Zal we iets met uitstraling te maken hebben ofzo ;)

Na drie dagen op Koh samui te hebben doorgebracht zijn we met de boot naar Koh phangan gegaan. Dit eiland staat vooral bekend om de moon party's. Full moon, half moon, black moon, elke moon is reden voor een feestje. Behalve de half moon party van 15 oktober. Die werd door de politie gecanceld ivm met drugsoverlast. Tenminste, dat is één van de verhalen die er rond gaan. Behoorlijk balen want de half moon party was dé reden dat wij naar dit eiland kwamen. Maar goed dan maar dansen in een club op het strand tot de zon op komt. Ook niet verkeerd. De andere dagen op dit eiland hebben wij door gebracht op het strand bij charm beach resort. Een strand met hangmatten & schommels. Ik waande mij even een deelnemer van expeditie robinson. Weliswaar zonder eliminatie proeven maar met vers fruit (wat ik gelukkig niet zelf uit een boom hoef te hakken maar gewoon in de winkel kan kopen), m'n benen volledig onder de muggenbulten (ik smeer deet als bodylotion maar helaas), hangend in een hangmat op een bijna verlaten eiland. It's true, life is better at the beach.

Op 18 oktober zijn we met de boot naar Koh tao gegaan. Koh tao staat bekend om de vele duikscholen die er zijn en dus had ik in Nederland al besloten om hier m'n padi open water te halen. Een dag na aankomst zou ik beginnen en ik had er onwijs veel zin in. Helaas gooide een avondje touwtje springen op het strand roet in het eten. Tijdens het springen ging ik flink door m'n enkel. Het deed zeer maar ik kon er nog wel gewoon op lopen. (Iets met alcohol verdoofd de pijn denk ik) De volgende morgen bleek dat een bezoekje aan de dokter toch niet uit kon blijven. M'n voet deed onwijs veel pijn en ik kon er niet meer op staan. De dokter heeft er even naar gekeken en besloot dat er foto's gemaakt moeten worden. Dat moest wel in een ander 'ziekenhuis'. Daar aangekomen mocht ik plaats nemen in de wachtkamer, wat tevens dienst deed als team/lunch kamer maar ook als ziekenzaal. Voor het maken van de foto mocht ik plaats nemen op een bed. Daarna weer terug naar dokter want daar moest de foto beoordeeld worden. Gelukkig is het niet gebroken, hoera! Waarschijnlijk zijn m'n banden flink opgerekt. Terwijl ik zat te wachten kwam de dokter aanzetten met een soort van trechter op wieltjes met daarop een barbecue rooster. Daar moest ik mijn voet opleggen. Hij deed er een zalfje op en ik kreeg een soort steunkous/sokachtig iets om m'n voet geschoven. Wauw wat dat deed een pijn. Ik wist echt even niet meer waar ik het zoeken moest, de tranen liepen over m'n wangen en ik kon het hele ziekenhuis wel bij elkaar schreeuwen. Wat ik misschien ook wel gedaan heb..
Ik kreeg wat medicijnen en een paar krukken uit de middeleeuwen mee en mocht weer gaan. Doktersadvies is tien dagen rust houden. Ik zit nu op dag drie en het kan me niet snel genoeg gaan. Ik kan namelijk vrij weinig tot niets en ben net een lopende attractie met die krukken. Gelukkig gaat het met m'n voet steeds iets beter. Ik kan hem alweer wat meer bewegen en er heel voorzichtig al wat op staan. Aangezien ik hier kwam om m'n padi open water te halen ga ik ook echt niet eerder van dit eiland af dan dat ik dat certificaat in handen heb. Maar tot die tijd is het dus vooral boekjes lezen en chillen. Vandaar dus dat ik genoeg tijd had om zo'n uitgebreid reisverslag te schrijven. Excuus daarvoor maar het was voor mij een mooie dagbesteding ;)

Ik beloof bij deze plechtig dat ik tijdens mijn reis nooit meer zal touwtje springen. ;)

En jullie zullen zeker op fb voorbij zien komen als ik mijn certificaat gehaald heb!

Liefsx Esmee