Dag Nieuw Zeeland, hallo Filipijnen

Kia ora!

Jeetje wat gaat de tijd toch snel! Mijn tijd in Nieuw Zeeland zit er alweer op wat betekend dat ik over twee maanden alweer naar huis ga... Maar voordat het zover is ga ik eerst nog naar de Filipijnen! Op naar hét land waar het mij allemaal om te doen was. Het land wat dé reden was van mijn reis. Het land waar ik, zonder daar een duidelijke reden voor te hebben, gewoon heel graag naar toe wilde. En morgen is het dan eindelijk zo ver. Het is een raar idee te bedenken dat de Filipijnen ook gelijk het laatste onderdeel van mijn reis zijn. Daarna ga ik toch echt weer terug naar Nederland. Aan de ene kant een fijn idee dat ik dan m'n lieve familie en vrienden weer zie, weer in m'n eigen bed kan slapen, weer frikandellen kan eten, weer voetbal kan kijken, oftewel weer alles kan doen wat ik mis, maar aan de andere kant vind ik het reizen geweldig en maakt het me zo gelukkig dat ik er helemaal niet mee wil stoppen. Gelukkig heb ik nog twee maanden om volop te genieten! Voor ik weer in het vliegtuig stap zal ik jullie nog even een update geven over Nieuw Zeeland.

Om te beginnen, Nieuw Zeeland is prachtig! Het is echt zo mooi als iedereen zegt dat het is, misschien nog wel mooier. Nieuw Zeeland is ook duur. Net zo duur als iedereen zegt dat het is. Maar het was elke cent waard en voor de rest is er master card. ;)

* Skydive: Een letterlijk en figuurlijk hoogtepunt was m'n skydive. Op mijn eerste dag in NZ werd mij gevraagd of ik hier een skydive ging doen, ik zei keihard nee. Natuurlijk niet. Ik ga toch niet voor m'n lol uit een vliegtuig springen? Maar woensdag 7 januari deed ik het toch. Waarom? Because fear is temporary and achievement is permanent. I loved it en ik zou het zo weer doen. Het was een van de gaafste dingen die ik ooit heb gedaan!

* Maori: In Mourea zijn we gestopt bij een officiële Maori gemeenschap. Voordat we de familie mochten ontmoeten moesten we eerst een ritueel ondergaan. In stilte en met de vrouwen voorop moesten we richting het familiehuis lopen. Onderweg werd er even stilgestaan om overleden dierbaren te herdenken. Maori's geloven dat overleden dierbaren altijd met je meereizen en je beschermen. Eenmaal in het familiehuis werden we toegesproken door de familie in Maori language. Een prachtige taal als je het mij vraagt. Via de officiële begroeting, een hand geven en twee keer met de neuzen tegen elkaar aan tikken, werden wij welkom geheten in de familie. In het familiehuis hangen foto's van overleden familieleden. Het was dan ook niet toegestaan om in die ruimte te eten of te drinken. Eten en drinken is een belangrijk iets bij de Maori's en dat doe je altijd samen met familie. Uit respect voor de overleden familieleden wordt er dus niet gegeten in de ruimte waar hun foto's hangen aangezien zij niet meer mee kunnen eten.
Na het welkoms ritueel werd er een optreden gegeven. Er werden liederen gezongen in Maori language, de haka (traditionele dans) werd opgevoerd door de mannen, en de vrouwen deden een dans met de poi. (een soort bal aan een touw). Na afloop mochten wij natuurlijk ook meedoen en werd aan ons vrouwen geleerd hoe de dans met de poi gaat. Ik kan je zeggen, die gaat niet zo makkelijk als dat het er uitziet. Na alle inspanning was het tijd om te eten en naar bed te gaan. In het familiehuis was voor iedereen een matras neerlegt zodat we gezamenlijk als een grote familie konden gaan slapen.

* Tongariro Alpine Crossing: 'De Tongariro Alpine Crossing is een wandeling in het Tongariro National Park in Nieuw‑Zeeland. De wandeling wordt gezien als een van de spectaculairste wandelingen op het Noordereiland.' Aldus Wikipedia en ik ben het daar volledig mee eens. Je loopt dwars door een vulkanisch gebied en het uitzicht is de gehele wandeling prachtig. Gelukkig maar want de wandeling duurt gemiddeld zo'n zeven uur. Samen met Tara, aka m'n ex-hostelgenoot uit Sydney, heb ik deze wandeling volbracht. Onderweg hebben we vele foto's gemaakt, gelachen, gekletst, gegeten en genoten van het uitzicht. Om na afloop welverdiend met een wijntje te relaxen in de hottub.

* Abel Tasman coast track: Een van de nine great walks in NZ is de Abel Tasman coast track. 54.4 km wandelen in drie dagen.. I did it. Het was zwaar. Of eigenlijk, m'n backpack was zwaar. Drie dagen wandelen betekend ook voor drie dagen eten meenemen, een tent, slaapzak en vooruit toch ook maar een setje schone kleren dan. Maar wauw wat was het gaaf! Drie dagen wandelen langs de kust, soms over het strand, soms door het bos, soms door het water maar altijd met een prachtige omgeving. Onze eerste campingplek was, zodra het vloed werd een soort eiland, volledig omsloten door water. Wanneer heb eb was kon je echter volledig naar de overkant lopen. Het blijft toch iets bijzonders, de natuur. De laatste dag begonnen we om 05.00u met lopen. We liepen letterlijk de zonsopkomst tegemoet. De laatste uitdaging was de Gibbs hell uhh Hill. Een klim van 401 meter en dat drie kilometer lang... In de volle zon... Wat voelde het goed toen we aan het einde waren! Het is een bijzondere ervaring om drie dagen lang met je backpack te wandelen, weinig andere mensen tegen te komen en constant omringt te zijn door prachtige natuur.

* Frans Josef: De Frans Josef glacier is de bekendste glacier van NZ. Het leuke aan deze glacier is dat je er ook op kunt lopen! In een helikopter, ja jullie lezen het goed, een helikopter!!!! gingen we omhoog de glacier op. Eenmaal op de glacier kregen we speciale spikes onder onze schoenen zodat we niet uit zouden glijden. Drie uur lang zijn we op de glacier geweest. Op sommige plekken was het ijs fel blauw, een prachtig gezicht. Ook waren er ijstunnels waar je door heen kon als je dat wilde, once in a lifetime natuurlijk dus hup gaan! Met de helikopter werden we uiteindelijk weer naar beneden gebracht.

* Bioscoop: In Wanaka ben ik naar de bioscoop geweest. En niet naar zomaar eentje... In deze bioscoop hebben ze geen stoelen maar banken! Hoe chill is dat! Heerlijk onderuit gezakt op de bank een filmpje kijken. Het was even alsof ik weer thuis was.. De film die ik gezien heb heet 'Wild' en gaat over een backpacker (hoe toepasselijk) en laat onze eigen Michiel Huisman er nou ook rolletje in hebben! Extra leuk dus!

Fergburger: natuurlijk mag de fergburger niet ontbreken in m'n blog! Dit is een een hamburger restaurant in Queenstown waar mensen letterlijk voor in de rij gaan staan. Niet vijf minuten maar soms wel een half uur of zelfs langer. En dat allemaal voor een hamburger. Of nouja niet zo maar een hamburger maar de lekkerste van heel NZ of zelfs van de hele wereld als je sommige mag geloven. Natuurlijk wilde ik dit zelf even beoordelen dus ben ik achterin de rij aangesloten. Gelukkig was de rij maar kort en waren we zo aan de beurt. En ja ik moet toegeven, hij is erg lekker die fergburger!

* Christchurch: In 2011 is Christchurch getroffen door een aardbeving. Grote delen van de stad zijn hierdoor verwoest. Nog steeds zijn ze druk bezig om alles weer op te bouwen. De kathedraal is bijvoorbeeld aan de voorkant nog in perfecte staat, terwijl de achterkant volledig verwoest is en in de steigers staat. Omdat vele winkels nog herbouwd moeten worden hebben ze een nieuw 'winkelcentrum' gemaakt genaamd : re-start. Dit winkelcentrum bestaat uit verschillende gekleurde containers. Vanuit deze containers verkopen winkeliers hun spullen. Persoonlijk vond ik Christchurch een interessante stad. Er is zoveel geschiedenis daar. In het earthquake museum ben ik nog meer te weten gekomen over de aardbeving en welke invloed die gehad heeft/nog steeds heeft op de stad. Ik verbleef in Christchurch in het jailhouse, een hostel dat vroeger een gevangenis was. De meeste celblokken waren omgebouwd tot slaapkamers maar er waren er ook nog een aantal in oude staat. In een van de cellen kon je de tekeningen gemaakt door de gevangen op de muur nog duidelijk zien zitten. Een veel terugkomende tekst was: 'only God can judge me'. Erg bijzonder om te zien en om op deze plek te verblijven.

Wat ook heel leuk was, was sand boarding in Cape Reinga, de busrit over 90miles beach, het zien van wilde dolfijnen op zee, de glow worm caves, hobbiton, onverwachts een stukje samen te reizen met Tara, de mountainbike/wijntour, puzzle world, kampvuur op het strand, de vele wandelingen, en nog veel veel meer..

Als ik dit alles zo opschrijf kan ik haast niet bevatten dat ik dit allemaal gedaan heb. Het was allemaal zo ontzettend gaaf, ik had het voor geen goud willen missen!